Wiązanie ligandu selektyny i selektyny: atrakcja słodko-gorzka

Hamowanie migracji leukocytów do narządów docelowych było od dawna atrakcyjną, choć trudną, podstawą strategii przeciwzapalnych. Jednak do tej pory manipulacja toczeniem leukocytów wzdłuż naczyń krwionośnych nie przyniosła pomyślnych nowych terapii. Ważne badania mogą teraz otworzyć nowe możliwości w tej ekscytującej dziedzinie terapii przeciwzapalnych poprzez wprowadzenie przypuszczalnego inhibitora biosyntezy poli-N-acetylolaktozaminy, który wpływa na aktywność liganda selektynowego i wykazuje skuteczność w modelu zapalenia skóry gryzonia. Specyficzna tkankowa lokalizacja komórek T jest wymagana do nadzoru immunologicznego w skórze, a ponadto odgrywa kluczową rolę w patogenezie licznych zapalnych chorób skóry. Rzeczywiście, dowody na to, że komórki T są kluczowymi czynnikami pośredniczącymi w łuszczycy, alergicznym kontaktowym zapaleniu skóry, atopowym zapaleniu skóry i chłoniakach skórnych z komórek T są tak silne, że choroby te są obecnie uważane za dermatozy z udziałem komórek T (1). W związku z tym wgląd w mechanizmy rekrutacji komórek T do skóry (i innych narządów docelowych) może prowadzić do nowych terapii przeciwzapalnych, a zatem przedmiot jest szczególnie interesujący. Selektywne i selektynowe oddziaływania ligandów pośredniczą w toczeniu leukocytów wzdłuż śródbłonka. Wielokrotna kaskada migracji komórek T została dobrze opisana (ryc. 1), a podstawy molekularne dla bazowania komórek T zostały ostatnio poddane przeglądowi (2). Pierwsze etapy lokalizacji limfocytów T we wszystkich tkankach obejmują uwięzienie leukocytów i toczenie wzdłuż ściany naczynia, w której pośredniczą głównie interakcje między ligandem selektynowym i selektynowym (3). Wiele badań wykazało kluczową rolę selekcji E i P w procesie walcowania leukocytów, a także ich funkcji nakładania się i wzajemnego kompensowania (4). Dlatego nie było zaskakujące, że neutralizujące przeciwciało wyłącznie przeciwko E-selektynie okazało się bez korzystnych efektów w niedawnym badaniu klinicznym (5). Prawdopodobnie z tych powodów zatrzymano rozwój silnego, ale specyficznego wobec E-selektyny, antagonisty o niskiej masie cząsteczkowej, nazwanego ESA-2 (6). Lekcja wyciągnięta z tych odkryć była taka, że silni i klinicznie aktywni antagoniści selektyny muszą ingerować w co najmniej dwie z trzech selektyn (E, P i L) w celu wykazania skuteczności in vivo. Niektórych takich antagonistów opisano ostatnio (7). Ryc. Międzystopniowy proces interakcji między limfocytami a komórkami śródbłonka prowadzący do migracji komórek T w skórze. Selektywne interakcje ligandów i selektyny umożliwiają trawienie limfocytów wzdłuż śródbłonka. Receptory chemokinowe limfocytów wchodzą w ten sposób w kontakt z chemokinami prezentowanymi przez śródbłonek; np. poprzez proteoglikany prowadzące do aktywacji integryn
[podobne: nowotwór wątroby, olx lubawa, numer statystyczny choroby ]