urolog gałka kraków ad 6

Warfaryna spowodowała 95-procentowe zmniejszenie ryzyka nawrotu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (95-procentowy przedział ufności, 63 do 99%). Korekta z tytułu różnic w zmiennych podstawowych nie miała wpływu na wielkość tego efektu leczenia. Spośród 11 pacjentów w grupie placebo, którzy mieli epizod zakrzepicy żył głębokich podczas obserwacji, 2 początkowo miało zator płucny, 6 początkowo miało zakrzepicę żył głębokich, a 3 początkowo miało kontralateralną zakrzepicę żył głębokich. Spośród sześciu pacjentów z grupy placebo, u których w czasie obserwacji wystąpił epizod zatorowości płucnej, pięciu początkowo miało zator płucny, a jeden początkowo zakrzepicę żył głębokich. Wszystkie epizody nawracającej żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej były idiopatyczne.
Komplikacje krwawienia
Wystąpiły trzy poważne epizody krwawienia wśród pacjentów przypisanych do warfaryny (3,8 procent na pacjenta rocznie, 95 procent przedziału ufności, 0,0 do 8,1 procent) i brak takich epizodów wśród osób przypisanych do placebo (95 procent przedziału ufności, 0,0 do 4,9 procent; P = 0,09) (tabela 2). INR w czasie dużego krwawienia wynosiły 5,4 i 2,9 dla dwóch epizodów krwawienia z przewodu pokarmowego i ponad 10 dla jednego epizodu krwawienia z dróg moczowych; żaden epizod krwawienia nie zakończył się śmiercią.
Przeżycie
Jeden pacjent, który był przydzielony do warfaryny i trzech, którzy zostali przydzieleni do placebo, zmarł podczas badania (P = 0,20). Pacjent przydzielony do warfaryny zmarł na zapalenie płuc; trzy zgony w grupie placebo były spowodowane zatorowością płucną, chorobą wieńcową i białaczką.
Nieprawidłowości biochemiczne
Tabela 3. Tabela 3. Ryzyko nawrotu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej w grupie placebo, zgodnie z wybraną charakterystyką. Częstość występowania czynnika V Leiden wynosiła 26%, podczas gdy częstość występowania mutacji genu protrombiny G20210A i przeciwciał antyfosfolipidowych wynosiła 5% (Tabela 3). Spośród 152 pacjentów, u których wykonano co najmniej jedno z tych oznaczeń biochemicznych, 104 (68%) nie miało żadnych nieprawidłowości.
Czynniki ryzyka nawrotu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej
Dwuwymiarowy związek pomiędzy różnymi wynikami klinicznymi i laboratoryjnymi a nawracającą żylną chorobą zakrzepowo-zatorową u pacjentów otrzymujących placebo przedstawiono w Tabeli 3. Obecność antykoagulanta toczniowego była jedyną zmienną istotnie związaną z nawrotową żylną chorobą zakrzepowo-zatorową (P = 0,03). Analizy wielowymiarowe obejmujące wszystkie zmienne bazowe wyszczególnione w Tabeli 3 i ich interakcje pierwszego rzędu nie wykazały żadnych innych czynników związanych z nawracającą żylną chorobą zakrzepowo-zatorową.
Dyskusja
Stwierdziliśmy, że pacjenci z pierwszym epizodem idiopatycznej żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej mają wysoki odsetek nawrotów, jeśli terapia antykoagulacyjna zostanie zatrzymana po trzech miesiącach i pokazuje, że ryzyko to jest większe niż wcześniej sugerowano w analizach retrospektywnych.2-5 Przedłużone leczenie warfaryną skutecznie zapobiegało nawracającą żylną chorobę zakrzepowo-zatorową, ale wiązało się to ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia poważnego krwawienia; jednak ryzyko krwawienia było niewielkie w porównaniu z korzyściami leczenia przeciwzakrzepowego.
Z wyjątkiem tych z antykoagulantem tocznia, testy laboratoryjne nie zdołały zidentyfikować podgrup pacjentów, którzy mieli albo znacząco wyższe albo znacząco niższe ryzyko nawrotowej żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej po trzech miesiącach leczenia przeciwzakrzepowego
[podobne: Leukocyturia, dekstran, alemtuzumab ]
[podobne: misy tybetańskie, młody jęczmień zielony, dermatolog trzebnica ]