Częściowe zubożenie limfocytów T i immunosupresja po transplantacji, w tym również wynikające z leczenia globuliną antytynocytową, również zostały wypróbowane.58-61 Jednakże, niepowodzenie przeszczepu, znaczna toksyczność związana z reżimem, zakażenie oportunistyczne i opóźniona rekonstytucja funkcji immunologicznej wciąż stanowią problem .58-62 Ponieważ te podejścia opierają się na nieswoistej ablacji limfocytów T, immunosupresji i agresywnym przygotowaniu biorcy, przeszkody te będą prawdopodobnie trudne do przezwyciężenia. Jak wskazuje częstotliwość prekursorowych limfocytów T pomocniczych z alloreaktywnością przeciwko haploidentycznym alloantygenom biorcy w parach biorcy-dawcy, które badaliśmy, częstotliwość prekursorów pomocniczych komórek-dawców pomocniczych reagujących na alloprzeciwciała biorcy haploidentycznego wynosi co najwyżej 0,1% (tj. 0,001). . Ta częstość sugeruje, że ponad 99 procent z 500 milionów do 1,5 miliarda komórek zawartych w zebranym dawcy nie odpowiada na biorcy alloantygeny i może być infuzowane bez ponoszenia znacznego ryzyka przez GVHD u biorcy. Ta strategia wywoływania anergii wpływa tylko na określony segment repertuaru komórek T, pozostawiając resztę w celu wspomagania wszczepiania i przywracania immunokompetencji. Na podstawie ostatnich ocen w tej małej grupie pacjentów wydaje się, że istnieje możliwość szybkiego odzyskania prawidłowego stosunku limfocytów T CD4 + do limfocytów T CD8 + we krwi obwodowej oraz że bezwzględna liczba limfocytów T CD4 + może osiągnąć normalny poziom poziom około sześć miesięcy po transplantacji.
Co ważniejsze, pacjenci wydają się w stanie przezwyciężyć nabyte i reaktywowane infekcje wirusowe. Żadna choroba limfoproliferacyjna związana z wirusem Epsteina-Barra nie była dotychczas obserwowana klinicznie ani podczas autopsji, pomimo niemal jednolitej seropozytywności u pacjentów i dawców. Były jednak cztery zgony związane z zakażeniem. Jeden pacjent zmarł z powodu posocznicy bakteryjnej (Pacjent 2), a dwóch zmarło z powodu zakażenia Aspergillus (pacjenci 5 i 8). Infekcje te pojawiły się wkrótce po przeszczepieniu i tylko u pacjentów z przewlekłą neutropenią z powodu nawrotu choroby i ciężkiego zapalenia błony śluzowej, którzy otrzymywali cytarabinę w ramach ich schematu kondycjonowania. Pacjent 4, inny członek grupy, który otrzymał cytarabinę, zmarł z powodu rozsianego toksoplazmozy, odkrytego podczas autopsji. Ten pacjent miał przedłużoną leukopenię i neutropenię z powodu opóźnionego wszczepienia. W tej kohorcie wystąpiły dwie zgony z powodu niewydolności wielonarządowej. Żadna choroba grzybicza, zgony z powodu infekcji lub epizody niewydolności wielonarządowej nie wystąpiły, ponieważ cytarabina została wyeliminowana ze schematu kondycjonowania, co sugeruje, że te zdarzenia mogły być spowodowane dodatkową immunosupresją, zapaleniem błon śluzowych i toksycznymi efektami wynikającymi z agresywnego trybu kondycjonowania. 60,61,63
Podsumowując, wykazaliśmy, że możliwa jest inaktywacja wybranego segmentu alloreaktywnego repertuaru komórek T poprzez blokadę kostymulacji komórek T za pośrednictwem B7 i wydaje się, że powoduje znaczące zmniejszenie ryzyka GVHD. Dalsze dowody na to, że część repertuaru komórek T, który nie jest alloreaktywny, pozostaje bez przeszkód, jest niezbędna do ustalenia, czy ta i podobne metody są realistycznymi alternatywami dla rozwiązania trudnego problemu przeszczepiania haploidentycznego szpiku kostnego.
[patrz też: Choroba Perthesa, noni, alemtuzumab ]
[hasła pokrewne: mięsak kości, migotanie przedsionków leczenie, miód rzepakowy właściwości ]
