Dopasowanie regresji liniowej do danych odkształceń jądrowych ujawniło znacznie większe nachylenie dla Lmna. /. jądra, a maksymalne znormalizowane odkształcenie jądrowe było znacznie większe dla Lmna. /. komórki, co wskazuje na zaburzenia mechaniki jądrowej w jądrach z niedoborem laminatu A / C. Figura Mechanizmy jądrowe są upośledzone w komórkach z niedoborem laminatu A / C. (a) Jądro fibroblastów WT przed szczepem (czerwony) i 22% szczep (żółty). Pasek skali: 10 .m. (b) Lmna. /. jądro przed szczepem (czerwony) i 19% szczep (żółty). Pasek skali: 10 .m. (c) Szczep jądrowy jako funkcja zastosowanego szczepu błonowego. Linie przerywane przedstawiają liniową regresję danych dla każdego typu komórki wymuszonego przez początek (Lmna + / +: y = 0,299x, Lmna A / y: y = 0,626x). (d) Maksymalnie znormalizowany szczep jądrowy był znacząco zwiększony w Lmna. /. fibroblasty (0,306. 0,029 vs. 0,626. 0,039, P <0,0001, n = 21). Mechanika cytoszkieletowa. Aby ocenić możliwość, że obserwowany wzrost odkształcenia jądrowego był spowodowany bardziej bezpośrednim przekazywaniem sił do jądra, zbadaliśmy organizację cytoszkieletu poprzez barwienie aktyny włókien stresowych za pomocą falloidyny. Nie stwierdzono widocznych różnic w architekturze cytoszkieletu między WT (ryc. 2a) a Lmna. /. komórki (Figura 2b). Mikroriologia perełek magnetycznych (20) została użyta do ilościowej oceny sztywności cytoszkieletu. Małe (4,5 .m), powlekane fibronektyną perełki paramagnetyczne przyłączono do komórki, a przesunięcie kulek w odpowiedzi na przyłożoną siłę magnetyczną zastosowano jako wskaźnik sztywności cytoszkieletu (Figura 2c). Wyindukowana amplituda przemieszczenia perełek była znacznie zwiększona w Lmna A /. fibroblasty (Figura 2d), co wskazuje na zmniejszoną sztywność cytoszkieletu. Ponieważ przemieszczanie kulek magnetycznych zależy nie tylko od sztywności cytoszkieletu, ale również od charakterystyki wiązania komórki z kulką, zastosowaliśmy drugą metodę mikroromologii, która mierzy indukowane przemieszczenie w perełkach polistyrenowych zlokalizowanych na powierzchni komórki w pobliżu magnetycznego perełka (ryc. 2). , e oraz f). Komórki z niedoborem Lamin A / C wykazywały znacznie większe indukowane przemieszczenia kulek polistyrenowych, które zmniejszały się szybko wraz ze wzrostem odległości od kulki magnetycznej, podczas gdy przemieszczenia kulek w ogniwach WT były mniejsze i ledwo przekraczały granicę wykrywania poniżej 0,1 .m (Figura 2, g). i H). Na podstawie modelu analitycznego zaproponowanego przez Bausch et al. (20), indukowane przemieszczanie kulek polistyrenu jest funkcją przyłożonej siły, położenia względem kulki magnetycznej i dwóch parametrów mechaniki komórkowej. * I. które opisują odpowiednio sztywność komórek i rozpraszanie odkształceń wewnątrzkomórkowych. Przez osobne dopasowanie teoretycznego pola przemieszczenia do obserwowanych danych kulek dla Lmna. /. i fibroblasty WT, można oszacować parametry sztywności i rozproszenia komórek (Figura 2, g i h), potwierdzając, że Lmna. /. komórki wykazują znacznie zmniejszoną sztywność cytoszkieletu. Figura 2 Sztywność szkieletu kostnego zmniejsza się w komórkach z niedoborem laminatu A / C. (a) Barwienie phalloidin dla włókien stresowych aktyny w fibroblastach WT (Lmna +/-). Pasek skali: 20 m. (b) Barwienie phalloidin dla włókien stresowych aktyny w Lmna. /. komórki. Pasek skali: 20 m. (c) Mikrorheologia perełek magnetycznych. Reprezentatywne przykłady przemieszczenia kulek magnetycznych w odpowiedzi na przyłożoną siłę sinusoidalną (cienka czarna linia) dla WT (gruba czarna linia) i Lmna. /. (gruba szara linia) fibroblasty. (d) Amplituda przesunięcia kulki w odpowiedzi na przyłożone siły magnetyczne została znacznie zwiększona w Lmna. /. fibroblasty, co wskazuje na zmniejszoną sztywność cytoszkieletu w komórkach z niedoborem laminatu A / Cp (0,124. 0,024. m vs. 0,226. 0,029. m; P <0,01, n = 60). (e) Fibroblast z magnetycznym (średnica 4,5 .m) i kulkami z polistyrenu (średnica 2 .m) połączonymi z błoną komórkową [przypisy: niewydolność żylna, napięciowe bóle głowy, mięsak kości ]
