Wszystkie modele zostały ponownie przeanalizowane z dostosowaniem do indywidualnych badań i nie stwierdzono różnic jakościowych w wynikach. Prawdopodobieństwo przeniesienia wertykalnego było mniejsze u kobiet poddanych planowej cesarskiej cięciu niż u kobiet, które przeszły inne specyficzne rodzaje porodu (zakres skorygowanych ilorazów szans, od 0,36 do 0,47) (tabela 2). Ten efekt ochronny utrzymywał się, gdy dane były rozwarstwiane zgodnie z przyjęciem lub nieobecnością terapii przeciwretrowirusowej (dane nie przedstawione). Po porównaniu wszystkich cięć cesarskich z porodami pochwowymi, instrumentalnymi porcjami dopochwowymi i nieauto rytatywnymi porcjami pochwowymi, prawdopodobieństwo przeniesienia wertykalnego zmniejszyło się dzięki zastosowaniu cięcia cesarskiego, ale nie w takim samym stopniu, jak wykazano w przypadku wyłącznie planowej cesarskiej cięcia w porównaniu z innymi trybami dostarczania (zakres skorygowanych ilorazów szans, 0,60 do 0,69, wszystkie wartości P <0,001) (dane nie przedstawione).
Wykazano, że wydłużony okres między przerwaniem błon a porodem wiąże się ze zwiększonym ryzykiem transmisji podań HIV-1,15,16,31 z matki na niemowlę w celu zbadania odstępu między pęknięciem błon a porodem w odniesieniu do ryzyka transmisji pionowej. Zasadnicza szybkość transmisji wertykalnej obserwowana w przypadku planowej cięcia cesarskiego (8,4 procent) była niższa niż w przypadku podawania pochwy po krótkiej przerwie pomiędzy przerwaniem membrany a porodem, w czasie krótszym niż jedna godzina (wskaźnik transmisji, 11,7 procent) lub mniej niż cztery godzin (wskaźnik transmisji, 13,5 procent). Pierwotny model regresji logistycznej został dopasowany do danych dla dostaw 1719, w których pęknięcie błon wystąpiło na mniej niż jedną godzinę przed dostarczeniem i dla dostaw 3212, w których pęknięcie membran nastąpiło mniej niż cztery godziny przed dostawą. Te analizy ponownie wykazały, że prawdopodobieństwo przeniesienia wertykalnego było niższe w przypadku planowego cięcia cesarskiego niż w przypadku innych trybów porodu (iloraz szans, 0,55; przedział ufności 95%, 0,40 do 0,77; p <0,001 wśród kobiet z pęknięciem błon mniej niż godzinę przed porodem, iloraz szans, 0,53, przedział ufności 95%, 0,40 do 0,71, P <0,001 wśród kobiet z przerwaniem błon mniejszych niż cztery godziny przed porodem).
Ponieważ standard opieki w Ameryce Północnej i krajach europejskich reprezentowany w tej analizie obejmuje obecnie profilaktykę zydowudyną w celu zapobiegania przenoszeniu wirusa HIV-1 z matki na niemowlę, zbadano bardziej szczegółowo prawdopodobieństwo przeniesienia wertykalnego i częstości transmisji zgodnie z czy stosowano leczenie przeciwretrowirusowe. Gdy stosowano zarówno elektywną cesarską cięcie cesarskie, jak i terapię przeciwretrowirusową w okresie prenatalnym, domięśniowym i noworodkowym, prawdopodobieństwo przeniesienia zmniejszyło się o około 87 procent, w porównaniu z prawdopodobieństwem związanym z zastosowaniem innych trybów porodu i brakiem leków przeciwretrowirusowych. terapia (skorygowany iloraz szans, 0,13, przedział ufności 95%, 0,09 do 0,19). Częstość przeniesienia była mniejsza w przypadku planowego cięcia cesarskiego niż w przypadku innych trybów porodu, niezależnie od tego, czy zastosowano leczenie przeciwretrowirusowe, czy nie.
[podobne: alprazolam, dekstran, noni ]
[hasła pokrewne: młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów, nandrolon, napięciowe bóle głowy ]
